Scenarios

Teknik
hakkında

Bir senaryo, tutarlı bir dizi varsayıma dayanan geleceğin yazılı makul bir anlatısıdır. Senaryolar, kullanıcıların belirli bir hedefe ulaşmak için belirli bir bağlamda bir çözümle görevlerini nasıl ve neden yerine getirdiklerini belirtir. Hedef, nihai bir amaç veya hedeftir, bir ihtiyaç tarafından yönlendirilen bir amaçtır. Gelecekteki kullanıcılar ihtiyaçları, hedefleri ve motivasyonlarıyla birlikte “personalar” kullanılarak tanımlanır. Personalar gerçek insanlar değildir, ancak tasarım süreci boyunca onları temsil ederler. Gerçek ya da olası kullanıcıların varsayımsal arketipleridir. Hayali olmalarına rağmen, önemli bir titizlik ve hassasiyetle tanımlanırlar.

Senaryolar farklı ayrıntı düzeylerine sahip olabilir (Sutcliffe, 2002). Üst düzey bir senaryo, gerçek dünya deneyimlerinden alınmış bir hikaye veya olay örneğidir ve kullanım bağlamının ayrıntılarını içerebilir. Ayrıntılı bir senaryo, davranış dizileri ve muhtemelen bağlamsal açıklamalarla birlikte hazır tasarlanmış bir çözümün gelecek vizyonudur. Bu durumda bir senaryo, bir tasarım maketine yaklaşır.

Nereden geliyor?

Senaryo tekniğinin kökenleri askeri planlama ve stratejik öngörüye dayanmaktadır. Bu teknik ilk olarak 1950’lerde ABD ordusu için araştırma ve analiz sağlayan ve kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan RAND Corporation tarafından geliştirilmiştir.

Senaryo tekniği başlangıçta ordu tarafından bir nükleer savaş durumunda farklı olasılıkları ve sonuçları keşfetmek için kullanılmıştır. Bu teknik, farklı ülkelerin veya aktörlerin farklı askeri stratejilere nasıl karşılık verebileceğini tanımlayan bir dizi senaryo oluşturmayı ve ardından her bir senaryonun potansiyel sonuçlarını analiz etmeyi içeriyordu.

Zaman içinde senaryo tekniği iş planlaması, kamu politikası ve çevresel tahminler gibi diğer bağlamlarda kullanılmak üzere uyarlanmıştır. Günümüzde senaryo tekniği stratejik planlama, risk yönetimi, inovasyon ve tasarım da dahil olmak üzere çeşitli alanlarda yaygın olarak kullanılmaktadır.

Senaryo tekniğinin kökeni askeri planlamaya dayanmakla birlikte, yaklaşım zaman içinde daha kapsayıcı, katılımcı ve yaratıcı olacak şekilde uyarlanmış ve geliştirilmiştir. Modern senaryo planlaması genellikle paydaşların ve uzmanların senaryo oluşturma sürecine dahil edilmesini, çeşitli araştırma yöntemlerinin ve veri kaynaklarının kullanılmasını ve farklı olasılıkların ve sonuçların keşfedilmesinde hayal gücünün ve yaratıcılığın öneminin vurgulanmasını içerir.

Hangi amaçlar için uygundur? (Mühendislik eğitiminde nasıl kullanılır?)

“Senaryolar” oluşturmak, bir fikri veya çözümü vizyonlamak için hızlı ama titiz bir yöntemdir. Tekli ekipler için bir grup çalışması olarak bir atölye dersinde yapılabilir. Yöntemin gücü, bir fikri vizyonlarken kullanıcıların hedeflerine ve ihtiyaçlarına odaklanmasıdır. Gruplar, farklı senaryolar hayal ederek ve kullanıcıların bunlara nasıl tepki verebileceğini keşfederek tasarımlarını test etmek ve iyileştirmek için senaryoları kullanabilir. Yine de ortaya çıkan senaryolar, fikrin bir proje içindeki çeşitli paydaşlara iletilmesi için bir sınır nesnesi olarak hizmet eder.

Nasıl uygulanır?

Bir senaryo (Goodwin, 2009), bir ürün, hizmet veya süreç olabilir, bir personanın gelecekteki çözümle etkileşiminin metinsel bir açıklamasıdır. Her senaryo belirli bir durumla başlar, ardından bir görevin veya oturumun başlangıcından tamamlanmasına kadar persona ve sistem arasındaki etkileşimi açıklar. Bir senaryo, personanın eylemlerini ve bu personanın amaçlanan hedefe ulaşması için belirgin olan ürün, hizmet veya sürecin herhangi bir davranışını veya eylemini açıklar. Yol boyunca iyi bir senaryo, personanın belirli davranışlar için motivasyonunu ve duygularını açıklar ve çözümlerin davranışlarının hangi persona hedeflerine ulaştığını gösterir.

Tasarım sürecinin ilk aşamasında senaryolar üst düzey ve iyimserdir, gerçekleşecek durumlarda ideal çözüm davranışına odaklanır. Senaryolar, bir çözümün belirli dahili özelliklerini içermez. Daha ziyade, personanın görevin başlangıcı ve sonu olarak göreceği şeye dayalı olarak tüm bir oturumu veya tipik bir görevi tanımlarlar. Bu, tek bir işlevi ya da birkaç düzine işlevi içerebilir.

Yöntem, üç serbestlik derecesi ile oynamaya izin verir:

• • Gelecekteki çözümün makul olduğu ve başarılı olacağı bağlam
  • Çözümün kimin için değerli ve kullanılabilir olacağı persona, yani hedef kullanıcı
  • Gerçekleştirilecek hedef, kişinin belirli bir ihtiyacını karşılar

Örneğin, kedilerin ölü fareleri evlere getirmesi nedeniyle kedilerin fareleri kovalamasını önlemek için özel bir koku icat etme fikri. Hedef kullanıcılar, evcil hayvan olarak kedi sahibi olan aileler olacaktır. Ama asıl amaç nedir? Farelerin doğal davranışları olan kovalamacayı önlemek mi? Ailelerin amacı daha ziyade evlerinde ölü fare bulundurmamak olacaktır. Dolayısıyla, bu hedefi destekleyen bir başka fikir de sadece kedilerin geçmesine izin veren ve farelerin geçmesine izin vermeyen özel bir kedi kilidi icat etmektir. Böyle bir kilit, kedilerin girmesini önlemek için kuş koruma alanları için de yararlı olacaktır. Bu ikinci, türetilmiş senaryo çok farklı bir hedefi desteklemektedir.

Her üç özellik, hedef, persona ve senaryo, anlamlı bir diziyle sonuçlanmalıdır. Senaryolar tipik olarak çözüm için çok sayıda gereksinim içerir. Detaylı tasarım ve uygulama aşamaları için bu gereksinimleri çıkarmak faydalı olabilir.